bir kişisel blog
*Bu öykü Edebiyat Ortamı Dergisi’nin Temmuz-Ağustos 2022 tarihli 87. sayısında yayımlanmıştır. Yaz kahvaltısı sofrasından kalkan beş yaşındaki bir çocuktan beklenen heyecanla kalkıp dışarı fırlamalıydı. Merdivenin korkuluğundan kayarak, hayır uçarak, inmeliydi aşağıya. Toza toprağa bulanmalıydı arkadaşlarıyla oynarken ve anasından yiyeceği zılgıtın ve büyük ihtimal köteğin endişesini ancak akşam ezanı için yanan şerefe ışıklarını görünce hatırlamalıydı. Pehlivan dedesine
*Bu öykü Serazat Edebiyat Dergisi’nin Tummuz-Ağustos 2022 tarihli 1. sayısında yayımlanmıştır. Enfa Cadde yıldızsız geceye inat sokak lambalarıyla aydındı. Eski bir askeri binanın önünde oturmuşlar ve şiir söylüyorlardı sessizce. Biri taşın soğuğunu iliklerinde hissederek kulağında çınlayan anne nasihatine boyun eğdi, kalktı ansızın. Diğeri onun kalkışına şiirle eşlik etti. Ardlarındaki tozları şiirle silktiler. Biri caddede akan
Kovalamacadan başı dönmüş, takati kesilmişti. İstemeye istemeye giriştiği bu işte, başarısız olabilme gibi bir seçeneği yoktu. Evde heyecanla onu bekleyen anne-babasına eli boş dönemezdi. Köyünden kaçmayı başardığı günü hatırladı bin bir pişmanlıkla. Ortaokulu bitirmek için her gün otuz bin kademlik mesafedeki komşu köye, kâh dudaklarını kesen soğuğa kâh ensesini yakan güneşe ve kâh içliğine kadar
Ara sıra çocuk kitabı okumak iyi hissettiriyor. Bunun bu yıl içinde iyi bir çocuk öyküsü yazmalıyım hedefimle uzaktan yakından alakası yok tabi. 2023 yılının ilk kitabını okul kütüphanemizden seçmek istedim ve raflarda ilk gözüme çarpan Alman yazar Andreas Steinhöfel’in Tudem Yayınlarından çıkan Çat Kapı kitabı oldu. Kitabın çevirisi Ziba Akkerman tarafından yapılmış ve editörü ise
Büyük umutlarla gittiğim bir filmden ilk defa umduğundan daha fazlasıyla çıkıyorum. Her anını ya heyecan ya da hayranlıkla izledim Avatar: Suyun Yolu filminin. Heyecanımın en büyük şahidi bu güzel anı birlikte yaşadığım üç harika öğrencimdi. O güzel öğrencilerime bir ödül olarak gittiğimiz sinema ve ardından yediğimiz yemek sanki onlara değil de bana bir ödül gibi
Yıl 2023 oldu, günler öncesindendi bu hatıra. Yeni yıla ve olan bitene dair konuşacak çok şey var ama blog yazmak için gerekli zamanı ayıramaz oldum. En azından paylaştığım her videonun öyküsünü anlattığım bir yazı yazmaya karar verdim ve ilk olarak da yılın en güzel anlarından birisini anlatmak istiyorum: Memleketime, ailemin yanına en son Temmuz 2021’deki
Gayesiz bir yazıya başlamanın rahatlığını arıyorum. Son zamanlarda attığım her adımın bir amacı var sanki. Yazıya başlamaya an kala kafam tertemizken daha yazdığım ilk kelime ile yapmam gereken başka bir iş zihnimi meşgul etmeye başladı. Kafamı meşgul etmeye devam ediyor ve bırakmıyor. Oturduğum bankın yaşam iddiasının neticesi yapışkan sıvı… Kaval dersi aldım. Altı yıl önceydi
Sevgili kardeşim Abdurrahman’ın uzun süredir aktif olarak kullandığı, hem kendini hem de insanları eğlendirdiği bir instagram hesabı var: Dr.Vaynci. Son haftalarda bu hesabın hikaye paylaşımlarına el attım ve kendimden bir şeyler paylaşmaya başladım. Geçtiğimiz gün ise takipçilerle beraber bir blog yazısı oluşturmak istedik. Hikayede aşağıda da izleyebileceğiniz harika Karadeniz manzarasını paylaştım ve takipçilerimizden neler hissettirdiğine
Saat sabaha doğru 4.11 Uykudan garip bir ağırlıkla uyandım. Ağrı desem ağrı değil, sancı desem sancı değil. Bacaklarımı, kolumu ya da kafamı kıpırdattıkça ağrı sağlanıyor. Yan yatakta yine bel fıtığından acılı haykırışlar atan adamın hali nedeniyle kendi halime üzülemiyor ya da ağrılarımın onunki kadar olmadığına dua ediyorum. Rabbim ona da şifa versin. Sevgili karım Melek
