Telebişey Vardı Hani!?

Nereye bakacağım ben şimdi?

Eskiden pencereden sokağa bakardık. Sokağa bakan diğer komşular vardı, laflardık zaman geçerdi. Şimdi kimse sokağa bakmıyor ki. Herkes içeride televizyona bakıyor… Ben şimdi tek başıma nereye bakacağım?

Bana Bi Şeyhler Oluyor, Yılmaz Erdoğan

Yılmaz Erdoğan’ın Bana bi Şeyhler Oluyor oyunundaki veryansın ile gak!lıyorum. Fakat 2000li yılların başında yazılan bu sözler günümüz için genel bir geçerliliğe sahip değil. Artık insanları sokağa baktırmayan şey telebişeyden çok internet ve getirileri/götürüleri. Ama konumuz elbette ki telebişey(!)

Benim için ilk televizyon, babamın açık öğretim derslerini izleyebilmek için aldığı kırmızı küçük bir kutuydu. Ara ara evimize gelen teyzemin, gecenin karanlığında, annemin çeyiz sandığının üstüne kurulmuş kutudan gizlice izlediği filmleri ben de kapının önünden gizlice izlerdim. Bu iki gizlilik ancak birkaç kez yaşandığı için o kutu çok ilgimi çekemedi. Çok sıkıcıydı. Babam her açtığında ders anlatan bir adam vardı. Sustuğunda da ekran kararırdı zaten. Ama ne zamanki büyümeye başladım ve akranlarımdan çizgi film denilen şeyin varlığını öğrendim, işte o zaman o kutu, gözümde öyle büyüdü ve yüceldi ki. İşte tam da bu sırada babam askere gitti, biz de anne köyüne, büyülü kutudan uzaklara.

İzlemiyorum. TV, program, haber ve dizi içeriklerinin eskisi kadar kaliteli olmadığını düşünüyorum. Haber izlemeyerek başladım bu işe. Zira haberlerin tamamen algı yönetimi olduğunu düşünüyorum. Çocuk istismarı, kadın cinayetleri, hayvanlara yapılanlar, savaşlar vs. Bunlar bin yıllardır var yeni bir şey değil. Fakat her dönem bir şeye ağırlık veriliyor. Psikolojik algı yönetimidir bu. Bir kadının canice katledildiği haberi bana bir şey katmaz. Bu elim hadisenin haber değeri yoktur çünkü. Ancak psikolojimi ve ruh halimi köyü yönde etkiler. Bir süre sonra o kadar duymaya alışırsınız ki normalleşir. Böyle böyle insanlar her şeyi sindirip normalleştirdi ve bu olaylar hızla çoğaldı. Benim inanışım bu yönde. Çok mühim bir şey olduğu zaman sosyal medyadan zaten haberimiz oluyor. Haber seyretmek artık ihtiyaç değil yani.

Haber izlemeyi bıraktıktan sonra yavaş yavaş düşen dizi ve program kalitesi, RTÜK tarafından aşırı zorlama yapılan sansürler, internet çağına girmiş olmamızın etkileri eklendi.

Her şeye istediğimiz vakit ulaşabiliyoruz artık. Bir diziyi ya da programı reklamsız, gereksiz yerleri atlayarak, istediğim yer ve vakitte izlemek daha çok işime geliyor.

Bir diğer sebep de yeni neslin teknolojiye aşırı düşkünlüğü. Ve annelerin maalesef çaresiz kalıp bebeklerin ellerine tablet, telefon, tv tutuşturmaları. Sadece anlamaya çalışıyorum. Bekara karı boşamak kolaydır derler. Kınamıyorum asla. Yarın bir gün başımıza ne geleceğini bilmiyoruz. En azından evde bir tanesi bulunmazsa kolaya kaçabilecek bir seçenek eksilmiş olur. Bu yüzden televizyon almadık evimize. Hoş zaten evde olduğu zaman kendimiz de oturup vakit kaybediyoruz başında. En azından ona ayıracağımız vakti daha faydalı şeylere harcıyoruz. Ses diye açılmış programlara dalmaktansa, kendi istediğimiz şeyleri seçerek izlemek en azından daha tasarruflu oluyor vakit açısından.