Uçak Yolculuğundan Korkuyorum

Bu korkunun neden ve neyden kaynaklandığını bilmiyorum. Hiç uçak yolculuğu yapmadığım zamanlardan beri vardı bu korkum. Tedirginlikle başlayan ve uçuş öncesi türbülansla tanıştığım ilk uçuşumda da korkum geçmek yerine daha da arttı. Çocukluğuma inip, çocukluğumda bir sebep aradım ama tek bulabildiğim şu anı kırıntısıydı:

uçak gören masum çobancık

Dört ya da beş yaşında olmalıyım. Babam askere giderken; annemi, beni ve kardeşimi annemin köyüne, dedeme emanet etmişti. Ebem ^{(anneanne yerine ebe deriz)} ile vakit geçirmeyi severdim. O zamanlar, ufak bir sürü denilebilecek kadar ineklerimiz vardı. Evin alt katında onlar, üstünde de biz yaşardık. Şimdi yoklar. Ne inekler kaldı ne de inekler için tıka basa samanla dolu, kokusunu burnumda hissettiğim ağıl. İmkansızlıklardan ötürü satılanların yeri, imkan olduğu zamanda bükülmüş beller ve kaybolan güç kuvvet yüzünden doldurulamadı. Her neyse efenim, ebemle birlikte malları gütmeye ^{(inekler için mal ifadesi kullanılır. gütmek ise onları otlatmak için meraya, otlağa götürmektir)} çıktığımız bir gündü. Güneş tepe noktadayken, buynuz ağacının gölgesinde uyku ile uyanıklık arasında bir hülyaya dalmıştım. Ansızın, olduğum yerden korkuyla sıçramama neden olan bir ses yankılandı. Gökyüzünden gelen sesin kaynağını gördüğüm anda içimdeki korku halini nasıl dışarı vurduysam, ebem hızla damağımı kaldırdı. Korku anında baş parmağın içi ile damak kaldırmak, nedenini ve faydasını bilmeden yaptığım otomatik bir eylem haline gelmiştir. O gün; adının uçak olduğunu bildiğim şeyi, ilk görüşümdü. Ama uçak yolculuğundan korkmam için yeterli olup olmadığından emin değilim.

uçuş anında hissettiklerim

Sanırım insanların geneli, sadece türbülans anında tedirgin oluyor sadece. O an bile kılı kıpırdamayan vardır ama benim için daha kalkış anında başlıyor sıkıntı. Uçak yerden kesildiği anda hissettiğim boşluk, yol boyu devam ediyor. Sanki uçak koltuğunda değil de boşlukta, havada asılı duruyormuşum gibi hissediyorum. Zaman zaman o boşluk beni içine çekiyor ya da itiyor gibi geliyor ve bir türlü bu duygudan kurtulamıyorum. Tek seçeneğim uyumak ama çoğu zaman onu da başaramıyorum.

komik bir korku anı

Son uçak yolculuğum olmasını umduğum Van-Antalya uçuşuydu. ^{(Tam da bu kısmı yazarken kelimelerbenim.com üzerinden gelen yeni yazı maili ile ara verdim. Yazıyı okuyup, yorumlayıp döndüm. Size de tavsiye ederim.)} Bilmem kaçıncı uçuşum olsa da kalkış esnasında yine çok gergindim. Yanımdaki koltuklarda asker olduğunu öğrendiğim bir ağabey ve eşi vardı. Uyumaya çalışıyor ama uyuyamadıkça gerginliğim daha da artıyordu. Boşluk hissinin tavan yaptığı bir anda, gözlerimi sımsıkı kapatmış, koltuğun kenarlarına sıkıca tutunmuşken, asker ağabey elimi tuttu ve “Sakin ol kardeşim! Az kaldı zaten, dua biliyorsan oku, için rahatlar.” dedi. O andan sonrası kendiliğinden gelişen bir muhabbetti. Tedirginliğim olayın şaşkınlığından ve devamındaki gelişen muhabbetten ötürü azalmıştı ama… Aması olayı her hatırlayışımdı halime ve olanlara gülmekten kendimi alamamam.

bir sonuca varabilmek

Uçak yolculuğundan korkmanın bir adı olduğunu öğrendim bugün: Aviofobi. Bu kadar rahatsız olmama rağmen ilk kez Antalya-Van yolunu aşabilmek için katlanmıştım. 25 saat süren ilk otobüs yolculuğumun ardından, ağrısından kurtulamadığım uzuvlarıma acımamdan dolayı uçağı tercih ettim. Her yeni bir seferinden alışırım sanmıştım ama olmadı, başaramadım. Artık yolculuk aracının kararını tek başıma veremiyorum. Hanım sağolsun, rahatsızlığı yüzünden uzun otobüs yolculuğu yapamıyor. Bu da bizi uçağa mahkum bırakıyor. Bana kalsa en azından on dört saate kadar otobüs yolculuğunu oyuncak hatta eğlence sayarım. Öğrenciliğim ve öncesi, otobüs ve tren yolculuğu ile dopdolu. Onların getirdiği güzellikleri asla veremiyor uçak yolculuğu. Yeni insanlarla tanışmak, yeni manzaralar görmek, keşfetmek, hiç tanımadığın insanlardan iyilikler görmek vb. bir çok şey uçak yolculuğu için imkansız şeyler.

Nedenini bilmiyorsam olsam da bu korkuyla yaşamayı seviyorum. Hayatıma heyecan katıyor 🙂 Her yolculuk sonrası çıkan aftlar harici hayatımdan memnun sayılırım. Kendim uçmayı sevmiyorum ama konu drone uçurmak olunca, her şey değişiyor. Drone uçurmak hayalimle ilgili şu yazıyı okumanı tavsiye ederim. Yazının girişindeki fotoğraf için eşime teşekkür ederim. Pek bir sever uçak yolculuğunu 🙂 Sağlıkla kal.