Eğer bi insanın bi filminin diğer filmleri ile hiç bir benzer yanı hatta alakası yoksa ve bunu dahi başarabiliyorsa.. Bu cümlenin sonunun nereye gittiği konusunda inanın bi fikrim yok ama Aamir Khan’ın oyunculuğu mevzu bahis olduğu zaman gerçekten iki saniye durup düşünmek ve takdir etmek gerektiği kesin. Hint sineması deyince aklımıza danslar ve şarkılar, aksiyon veya dram, duygu akla gelse de ara ara bu geleneği yıkıp durağan bi film yapan da oluyormuş demek ki: işte öylesi bi film Dhobi Ghat; Mumbai Diaries. Yazan ve yöneten ise çokca yakın birisi: Aamir Khan’ın eşi Kiran Rao; oldukça hoş olmuş olmalı filmin çekimleri iki hayat arkadaşı için. Beraber yaptıkları tek iş Dhobi Ghat ve umarım tekrarını görmek de nasip olur. Fragmanı şuradan izleyebilirsiniz.
Filmde Aamir, kalabalık yalnızları oynayan bir ressam olarak karşımıza çıkıyor. Ayrıca yalnızca onun hikâyesi değil bu film.. Shai, Munna ve Yasmin de günlerini yazmışlar bu filme: Shai heyecanlı bir fotoğrafçı ve Munna ondan kat kat daha heyecanlı bi genç: çamaşırcılık yaparak geçimini sağlıyor. Onun çamaşır yıkama sahnelerinde karşıma çıkan kuru temizleme manzarası oldukça dikkatimi çekmişti; ne de olsa bi örneğini görebilmiş olma ihtimalim hiç olmadı ve Hindistan civarına bi gezi yapmadığım sürece de olmayacak 🙂
Genel olarak şöyle diyorlar film hakkında: bana güvenmiyorsanız diye şuracığa kondurayım 😉 “Mumbai’de farklı yaşam ve geçmişleri olan şans eseri hayatlarının kesiştiği 4 kişinin hikayesi olan bir film… Arun Yalnız bir ressam… Shai bankacı ve tutkulu bir fotoğrafçı… Munna aktör olmayı arzulayan bir çamaşırcı…Yasmin yeni evli kardeşi için video çeken bir karakter… Film Yasmin’in kardeşine yeni geldiği Mumbai’yi videoya alarak anlatması üzerine başlayıp, Ressam Arun’un yeni evine taşındıktan sonra da dolapta bulduğu üç video kaseti üzerine devam eden bi film.” Gerçi benim bahsini etmeyi unuttuğum bazı noktalara da temas etmiş olduğu için iyi de oldu eklememiz 😀 Neyse efendim: bunca insanın hikâyesi nasıl bi araya geldi.. yahu filmde cidden şarkı ve dans falan yok mu diyecek olursanız, inanmak istemiyorsanız; gelin, izleyin ve kendiniz görün. E elbette filmde müzikler var ama hafif tonda duygusal ağırlıkta müzikler 😉
Bir yanıt yazın