-
– İstanbul sokaklarında insanlara dehşet ve korku salan hortlaklar, cadılar ve birtakım fantastik yaratığın varlığını hayal edin ya da etmeyin: gidin ve bir Yedikuleli Mansur satın alıp okuyun. – Bir yanda Osmanlı’nın ilk zorbazları (kabadayıları) bir yanda çeşitli acuzelerle dolu kitap, sizi hızlı ve tek soluklu bir maceraya sürüklüyor. Sebebi meçhul bir şekilde ansızın İstanbul’a […]
-
Antalya Devlet Tiyatrosu sahnesinde izlediğim İstanbul Devlet Tiyatrosu oyunu, Yeşim Gül ve Ebru Aytürk’ün canlandırdığı iki karakter, muazzam oyunculuk, ağza yakışmamış Rum şarkıları, harikulade danslar ve karmaşa! Karmaşa çünkü oyunun ilk 10 dakikası, gerek ses efektlerinin baskınlığı, gerekse repliklerin sarf ediliş şekli nedeniyle hiçbir şey anlayamıyorsunuz. Bu durum oyun boyu iyi konsantre olmadığınız her an […]
-
Yerli bilimkurgu ile çocukluğumda dinlediğim bir radyo tiyatrosu ile tanışmıştım. Uzay araçlarını kontrol eden yada uzaya çıkan kişilerin adları Jack, Spark vs. olurdu hep, bizden değildi hiç birisi, olamaz gibiydi. Ama yerli bilimkurgu filmlerimizden Cüneyt Arkın’ın Dünyayı Kurtaran Adam’ını ilk izlediğimde dinlediğim radyo tiyatrosundan sonra ilk kez bir Türk uzaydaydı ve hayal gücüm, ölürken içinden pamuk çıkan […]
-
Öncelikle belirtmek isterim ki bu yolculuğun yegane amacı Antalya Devlet Tiyatrosunun Deli Dumrul adlı oyunu izlemekti ve oyun hakkındaki görüşlerimi bu yazıdan okuyabilirsiniz 🙂 plan yapmak mı? Bi daha asla plan yaparak yola çıkmayacağım. Planlarım bir şekilde mahvoluyor çünkü; vardır elbet bir hayır diyerek keyfini çıkarsam da sonradan, ilk etapta verdiği huzurluk kendi başına dert! […]
-
Son üç haftadır kendime verdiğim sözü tutuyor ve her hafta bir tiyatro izliyorum. Bu hafta yine Antalya Devlet Tiyatrosundaydım ve Deli Dumrul’u izledim. Karşılaştığım birkaç sıkıntı yüzünden hayli yorgun düşsem de salonda yine oyunu beklerken oldukça heyecanlıydım. Bu sefer yazıda sadece tiyatrodan bahsetmek istediğim için Antalya’da neler olup bittiğini bir başka yazıda anlattım, okumak dilersen […]
-
Bu yıl kendime bir söz verdim demiştim ve her hafta elimden geldiğince görev yaptığım köyden yola çıkıp bir tiyatro izleyecektim. Bana en yakın devlet tiyatrosu Antalya merkezinde ama yaklaşık 150 kilometrelik bir mesafeden bahsediyoruz (dolmuşlar, otobüsler varolsun). Gerçi yolun bir yerinden sonrasında aracıyla beni taşıyan güzel insan Orhan, günü hayli kolayladı ve huzurlu bir tiyatro seyri […]
dedemin kaşları gözleri üzerine dökülür ve ben ona benzemekten korkardım çocukken. büyüdüm, o ise yaşlandı; alzaymıra bağlı nokta noktalar nedeniyle vefat etti birkaç yıl önce. o vefat edince fark ettim tek tük uzayan kaşlarımı ama kaştan değil unutmaktan korkuyordum artık.
