Bir Manzaraya Dair Hisler

Sevgili kardeşim Abdurrahman’ın uzun süredir aktif olarak kullandığı, hem kendini hem de insanları eğlendirdiği bir instagram hesabı var: Dr.Vaynci. Son haftalarda bu hesabın hikaye paylaşımlarına el attım ve kendimden bir şeyler paylaşmaya başladım. Geçtiğimiz gün ise takipçilerle beraber bir blog yazısı oluşturmak istedik. Hikayede aşağıda da izleyebileceğiniz harika Karadeniz manzarasını paylaştım ve takipçilerimizden neler hissettirdiğine dair mesajlar göndermelerini rica ettim. Onlar da sonunda oluşacak bu yazının bilgisi ile hislerini paylaştılar. Hepsini yayınlayamadım ama ortaya harika bir yazı çıktı. Katılana, okuyana kucak dolusu teşekkürle…


Soğuk sonbaharda dünyada bir ben kalmışımda tam burada dizlerimin bağı çözülmüş gibi. @gülcihanceylann

İçimde dinmek bilmeyen bir telaş soluksuz bir çığlık ve bilinmeyen bir öfke beliriyor. Bu kadar…

@derya_farukklc

Umut sızıntıları var. Evet, sızıntı; ne büsbütün umut dolu ne de büsbütün karamsar. Bulutlar sanki sakinlik gibi, ferahlık gibi. Ama çok derinde değil, hemen altında hüznün ıslaklığı var. Hüznün yürekte dalgalar olarak tezahür edişi ve bu dalgaların kayalarla çarpışması, en naif duyguların öfkelerle çarpışması gibi. Duygusal bir karmaşayı hissettiriyor anlayacağınız. Ve mutlak sonuç, sebebi bilinmeyen o gözyaşları. Belki bu da yağmurun gelişi. @busesahann

Sevdiğin insana sarıldığında kendini hiç olmadığın kadar huzurlu hissedersin ya bu da öyle bir huzur veriyor insana.

@wonderful’m

Aslında içimde derin ve sert dalgalar var ve onlar beni sakinleştirebilecek güçteler. Ama sinirli ve gergin olduğumda onların kayalara çarpma sesi kulaklarımda çınlarken sakinleşmek istediğimde dingin sakin dalgalara dönüşüyorlar. Nerde nasıl olmak istediğim beynimde bitiyor. @mine.tirpan

Yer ve göğün birbirine ne kadar çok benzer ama bi’ o kadar da birbirinden farklı olması..

@esranursizer

Mektup yazmalı insan, ne dediğini bilmeli ve ne söylediğini düşünmeli. Birden bire ağızdan kaçan kelimeleri geri çeviremeyiz çünkü. Düşlenmeli insan, ölçmeli verdiği değeri çünkü dünya kalbi kırılmayan ve kötüleşmeyen insanlarla güzel. @aytkn_mne

Kalbimin kanatlanıp buharlaştığını hissettiriyor. Sanki minicik bir kuşum, özgürüm, kanatlarımı çırptıkça yaşıyorum.

@fatmanurr._x

İçimde bastırılmış öfkem, dile getiremediklerim ve haksızlıkların içinde boğulup nefes alamazken bana gözyaşı bıraktığı bir anda haykıracak ve kendimi dinleyecek bir yer gibi. @begonvill_1903

Bitecek tüm su an var olan sıkıntılar. Zaman, zaman gerek biraz.

@ceylan.aktas

Gece yarısını geçeli hayli zaman olmuştu. Nefes alamıyordum, duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Baktım olacak gibi değil, attım kendimi dışarıya.. Amaçsızca sokaklarda yürürken kendimi deniz kıyısında buldum. Az ileride bir bank dikkatimi çekti. Kumların içinde, yapayalnız.. Sanki benim için yapılmış da bunca zamandır beni bekliyormuş gibiydi. Gittim yanına, oturdum. Attım elimi omzuna, eski bir dostmuş gibi. Kapattım gözlerimi, denizi dinledim. Dalgaların müziğinin vermiş olduğu sarhoşlukta yitirdim kendimi.. Orada ne kadar kaldım hatırlamıyorum. Huzur doluydu. Bir sıra yağmur yağmış, hatırlamıyorum. Gün doğumunda eve girerken anladım sırılsıklam olduğumu.. @erturkbarisr

Bana her şeyi içine alan içinde bir çok bilinmeyeni taşıyan fakat dışına sakinliği yansıtan insani hatırlatıyor.

@nevbahar.7

örülenler:

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

dedemin kaşları gözleri üzerine dökülür ve ben ona benzemekten korkardım çocukken. büyüdüm, o ise yaşlandı; alzaymıra bağlı nokta noktalar nedeniyle vefat etti birkaç yıl önce. o vefat edince fark ettim tek tük uzayan kaşlarımı ama kaştan değil unutmaktan korkuyordum artık.

adamkarga © 2009-2024 | blogun içerikleri Allah’a emanettir. #işbirliği